ÇİNGENE BEBEK

kırıldı birdenbire bütün sözcükler
acı bir akıntı başladı içimizde
dünya macera tuhaf insanlarla tanıştık
olan oldu çaresi yok
birdenbire yeni denizlere karıştık
nasıl şaşılmazdı olup bitene yıllarca nasıl
oturup ağlaştık boş şehirlerde

bölüştü bölüşülecek olanı çağdaşlarımız
evimiz boş saatler yanlış çocuklar yok artık
payımıza kötülük düştü

ah çingene bebek
seni artık kötülükler sevecek
delirecek kederim dudaklarında
düşünme artık yağmurlarıma sığınmayı
belki yağmurlar hiç gelmeyecek

dağılıvereceksin sen de zamana
şaşıracak sınıf arkadaşların
beni hala durmadan durmadan aramana

ah çingene bebek
yaptın yapacağını hayat ruhumdan öptü
öpüşünü sakladım seni aşklara böldüm
bölüştüm kendimde ve çoğaldım böylece
oysa ben kıyında ufacık bir gülüştüm
ve şimdi bunlarla karışarak bir halk şarkısına
aşarak anlamları
ağlamaya çalışıyorum

artık bir acının kenarında küçük bir kasabada yaşıyorum
bir ırmağın kenarında uçup gidiyor yaşamak
içimde bir çocukluk bir kuşku aklımda dağlar
yeni bir sevdiğim var adını bilmediğim
resmini yapıyorum uçup gidiyor yaşamak

tükeniyor gitgide sarı buğday başakları tükeniyor gökyüzü
çok sigara içiyorum bu günlerde çok düşünüyorum
unutuyorum
nasıldı sevdiğim kızların yüzü

bir acının kenarında uçup gidiyor yaşamak
şaşırıyorum çocukların gülümsemelerine bakıp
bir arkadaşı arayıp telefonda soruyorum
koca şehirde nasılsın artık nasıl ağlasak
soruyorum uçup gidiyor mu yaşamak

ah çingene bebek çıkıp gelir misin bir sabah erken
dünya öylesine hoş öylesine acı öylesine kalabalık
ne kalacak bilmiyorum bütün bu olup bitenlerden
uzaklığım da yok artık

pencereden yağmuru seyrettiğim günleri özlüyorum
neden duygulandırmıyor artık geceleri tren sesleri
aklımda çılgınlıklar kalkıp ırmağa iniyorum
karanlığa
kendini sunan dağa

ah çingene bebek seni sevdim biliyorum
biliyorum herşey aldatıcı
bu küçük kasabada
arasıra hatırlayarak allahı ve ölümü
çingene mahallesinden unutulmuşluklardan geçip
yaşamayı yeniden yorumluyorum
sahi beni özlemiş midir oğlum